ICHIMNI MUZLATGAN MUZQAYMOQ

«INSON HUQUQLARI – BOLALAR NIGOHIDA» TANLOVIGA

Darvozamiz tinimsiz taqilladi. Yugurib borib, eshikni ochib, ko‘chaga mo‘raladim: – E, senmisan, o‘rtoq? Devor-darmiyon qo‘shnim, sinfdosh dugonam Ziyoda savolimga savol bilan javob berdi. – Maydonchaga o‘ynagani chiqamizmi?  

Buvijonimdan ruxsat olgach, ikkalamiz mahalla guzari oldidagi «Bolalar maydonchasi» tomon chopib ketdik. 

Maydoncha turli ertak qahramonlarining rang-barang haykalchalari-yu, arg‘imchoqlar atrofida mazza qilib o‘ynayotgan bolalar va ularga hamroh bo‘lib kelgan ota-onalar, bobo-buvijonlar bilan gavjum.

Dugonam birpasda majnuntol tagidagi arg‘imchoqni band qilib ucha ketdi, men esa doimgiday odamlarni kuzata boshladim. 

Hamma o‘zi bilan o‘zi ovora. Shiyponchaga o‘rnashib o‘tirib olgan buvijonlar o‘zaro suhbatlashmoqdalar. Oltindek tovlangan hosilini ko‘z-ko‘zlab turgan katta o‘rik daraxti soyasidagi supada davom etayotgan onajonlar gurungi ham ulardan qolishmaydi. Dadalar esa bir ko‘zi bilan telefon, bir ko‘zi bilan bolalarini nazorat qilib turibdilar. 

– Sal kelishtirib ber, arzonroq qilsang, hammamiz olamiz, – onajonlar chamasi o‘n yoshlardagi qizaloqni o‘rab olishdi. 

– Ilojim yo‘q... – goh o‘zidan sal kattaroq akasi bilan, gohida o‘zi muzqaymoq, turli sharbatlar sotadigan qizcha yig‘lamoqdan beri bo‘lib javob berdi. 

Bechoraga rahmim keldi. Shuning uchun ham dugonam ikkimizga muzqaymoq va sharbatlar sotib oldim. Yuki biroz bo‘lsayam yengillashsin, dedim-da... 

Uning ham bizdek bolalik gashtini surishga haqqi bor-ku... 

Madina UMARALIYEVA, 

Toshkent viloyati, Angren shahridagi 73-IMI o‘quvchisi